Tekst en foto’s: Andre Wagner
Als de verslaggever tegen het einde van de eerste ronde een lokaal van de St. Jozefschool in Schiedam binnenloopt staat arbiter Louis Wulffers over een bord gebogen. Allebei denken de spelers dat wit pat staat, maar nee, hij staat schaak en na nog wat discussiëren wordt er verder gespeeld. De witspeler merkt nog op dat de klok verkeerd staat nu, maar dat maakt niet meer uit. In twee zetten wordt hij mat gezet.
Einde van het seizoen: buiten vallen de mussen van het dak en binnen zweten wedstrijdleiders op indelingen en uitslagen, terwijl twee spelertjes binnen een paar tellen een herdersmat op het bord brengen. Mooi, dat hebben we dan ook weer gehad. Voor het zo ver is, wordt het toernooi geopend door Margaret namens de school en daarna komt meester Eric van de KNSB met wat technische dingen. Niemand die daar echt op zit te wachten, want schakers willen schaken(!), maar het is altijd verstandig om toch even goed te luisteren. En bovendien is het gewoon een aardige man.
Intussen haast teamleider Eric van der Marel zich door de gangen van het ene lokaal naar het andere, maar hij weet al dat zijn gewone manier van werken het deze keer niet gaat redden. Als er spelers van twee scholen (22 van de Haagse Schoolvereniging en 18 van de Nutsschool uit Wassenaar) meedoen moet je echt kilometers maken. Hij maakt er het beste van. Een kanshebber voor een mooie score onder zijn leerlingen is Daan Shen, vorig jaar zeer succesvol en dit jaar hoopt de jongen alles te winnen. In elk geval heeft hij al een hele reeks uit de stappenmethode doorgewerkt. Teamleider Eric is benieuwd of het gaat lukken.
Aan het begin van de tweede ronde loopt de temperatuur verder op. Van buiten komt weliswaar een licht briesje, maar binnen verwarmen alle kacheltjes van 37 graden de ruimtes verder. In het zenuwcentrum van de organisatie wordt het spannend, want de ene na de andere wedstrijdleider komt binnen met de USB-stick die door de KNSB is verstrekt. Dat zijn leuke dingen in de vorm van een koning waar het indelingsbestand van elke groep op gezet wordt. De bestanden zijn nodig om de thuisblijvers mee te kunnen laten kijken met de scores. De ene groep is daardoor al een tijdje bezig als een andere net begint, maar het loopt allemaal steeds soepeler en bij derde ronde is er niet veel meer aan de hand.
Helaas komt het bij elk toernooi voor dat er spelers niet op komen dagen en hoe moeilijk is het soms om even te laten weten dat je zoon of dochter toch niet kan komen? Geen goede reclame voor je school toch? Namen moeten weer uit een bestand gehaald worden, want anders tellen spelers die er niet zijn mee voor de totaalscore van de school en dat is niet de bedoeling. Gelukkig is er dan de lunchpauze om dingen glad te strijken. Terwijl de andere wedstrijdleiders lekkere broodjes zitten te eten, blijft hoofdwedstrijdleider Frans Peeters hard doorwerken om de vierde ronde op tijd te laten beginnen. En dat lukte. Klasse!
We gaan door de helft van het toernooi met de vierde ronde en iedereen kan mooi op tijd beginnen, de wedstrijdleiders beginnen er steeds meer zin in krijgen, sommige spelers juist minder omdat die superscore toch te ver weg blijkt te zijn. Buiten spelen tussen de partijen door blijkt niet altijd goed af te lopen, zoals een huilende jongen roept. Hij heeft een klap tegen zijn hoofd gekregen, maar het is in zijn verdriet niet goed te horen of dat nu een klap, een schop of een bal die iets te hard aankomt is geweest. En hier komen de ouders dan in actie.
Meester Frank, schaakmeester van de school, zit intussen buiten even lekker in een koele bries te ontspannen. Hij is tevreden, zijn spelers doen het naar verwachting, en hij heeft geen wanklanken gehoord. De glimlachende gezichten van de volwassenen spreken wat dat betreft ook boekdelen. Ze weten niet dat in het hoofdkwartier op de eerste etage al vooruit wordt gekeken naar de prijsuitreiking. Alles moet goed afgesproken worden, want het mag niet gebeuren dat een school die een prijs heeft gewonnen al naar huis is als de huldiging plaatsvindt. Zeker is al dat we naar buiten gaan om de winnaars hun prijzen te overhandigen. Daar is het net iets prettiger. Wat dat betreft is iedereen blij dat het toernooi niet op zondag op de agenda staat. Voor toernooicoördinator Youri mag het volgend jaar ook wel een graadje of wat minder.
Meester Meile gaat de hele dag al door de knieën voor de kinderen, zo ook tijdens de vijfde ronde. Zijn laptop staat een beetje laag, maar ook als er iets aan een bord verduidelijkt moet worden gaat de lange wedstrijdleider hurken. Ja, die stelling is inderdaad mat op de volgende zet. We zijn inmiddels toe aan de zesde ronde; wat vliegt de tijd toch als je plezier hebt. Er komt ook meer vaart in de partijen. Nu de kaarten bijna geschud zijn, gaan meer spelers vaart maken, want als je toch niet meer kunt winnen wil je liever naar huis. Daar zijn veel meer dingen waar je van houdt. Even een wandeling maken met de hond of de kat een knuffel geven.
Maar voor het zo ver is, moet toch echt de zevende ronde nog worden gespeeld. De bekers worden op de juiste plaats gezet, medailles worden gezocht (“Wie weet waar ze zijn?”), de spanning stijgt. De teamleider van De Blinker uit Kerk-Avezaath staat er glimlachend bij als twee van zijn spelers komen melden dat hun laatste tegenstander wel erg sterk is. De school heeft naar verwachting gepresteerd en ach, je wint wat, je verliest wat. De indruk is dat de kinderen zelf er ook niet te zwaar aan tillen. Volgend jaar kan het omgekeerd zijn.
Met een stille zucht gaat de organisatie aan het einde van de middag naar buiten voor de prijsuitreiking, maar dat was iets te optimistisch. De verslaggever annex fotograaf moet er bij zijn, want alle winnende teams horen op de foto te komen. Dan hebben ze bij de KNSB ook iets te doen dit weekend, denkt hij vals. Karma, want eerst worden nog zes deelnemers verrast met een spel of een boek (Simon de Schaker uiteraard) en na een kwartier in het gedrang in de zon te hebben gestaan komt dan eindelijk het verlossende woord en krijgen negen teams een beker en elke speler een medaille. Het is een gedrang van jewelste, maar met een beetje geluk staan alle teams toch nog op de foto. Het is maar de vraag of de wereldkampioen ook zo populair is. Volgend jaar weer? Wat ons betreft wel.
