door Andre Wagner
Verslag van een mooie schaakdag
Vlak voor de zomervakantie mogen ze nog één keer, de enthousiaste schoolschakertjes uit de middenbouw (voor de niet-ingewijden: groepen 3 tot en met 5). Inmiddels voor het derde jaar in Schiedam waar de Sint Jozefschool de deuren wijd open zet om iedereen erin te laten, spelers, ouders en natuurlijk de organisatoren.
Zonder de laatsten kan een toernooi sowieso nooit plaatsvinden. Zij zijn de baas en oh wee als je niet naar ze luistert! Nee, grapje, het zijn gewoon heel aardige mensen die graag zien dat iedereen plezier gaat hebben en hopelijk ook hier en daar nog een puntje scoort. Het is immers het mooist als niemand met een nul naar huis gaat, al is het wel lastig dat de tegenstanders juist hun best doen om roet in het eten te gooien.
300 deelnemers
Er waren een kleine 300 deelnemers, verdeeld over 28 teams, waarvan twee van de Sint Jozefschool, maar dat is natuurlijk het thuisvoordeel. Bijna iedereen kon op tijd zijn, want je zult altijd weer zien dat als er een belangrijk toernooi gehouden wordt, er ergens een weg afgesloten is. Dat was dit keer een buis van de Beneluxtunnel; je kon wel de ene kant op, maar niet de andere. Alles komt in drieën, is het gezegde, en dat was precies wat er gebeurde met een ongeluk op de snelweg. Kortom, file, afslag gemist en omleiding via de enige vrije tunnelbuis … Hoe kom je dan nog terug? Precies, met een heel grote omweg die drie kwartier kost. Ben ik erg gemeen als ik zeg dat ik er toch een beetje om moest grinniken?
Stevige puzzel
Het te laat komen en in een enkel geval gewoon wegblijven zorgde in de eerste ronden voor een stevige puzzel voor de wedstrijdleiders die dat overkwam. Je kon ze dan beter niet storen en gelukkig gebeurde dat ook niet snel, want de eerste ronde werd in recordtijd afgewerkt en zo kwamen ze niet in tijdnood.
Als speler moest je weer wel langer wachten op de volgende partij. Het schema werd namelijk niet versneld afgewerkt. Voor de (toekomstige) deelnemers: neem gerust de tijd, je hebt minuten genoeg en wie weet vind je zo opeens een briljante zet waar zelfs de wereldkampioen niet aan gedacht heeft.
Prima broodjes
Drie ronden achter de rug en de inwendige schakers en wedstrijdleiders werden gevuld. Prima broodjes hadden de laatste met lekker beleg, al zat er in eentje een stukje plastic 😮. Gelukkig niet ingeslikt, maar op tijd gezien voor het opgegeten werd.
Intussen vergeleken de aanwezige wedstrijdleiders de ervaringen van die ochtend. Hoe vaak werd er een herdersmat gespeeld? Best vaak. Maar ook kwam er de nodige keren een patstelling op het bord. Ach, dat is remise en remise is niet verliezen en wel zo eerlijk delen. Om zoiets te kunnen bereiken moet je wel een goede ‘patvinder’ zijn.
Nieuw record?
Of het een nieuw record in bedenktijd was, weet ik niet, maar er was een partij waarbij een speler zó snel speelde dat hij aan het einde van de partij twee keer zoveel tijd op de klok had als waarmee hij begon. Met tien seconden per zet erbij betekent dat 60 zetten in turbotempo! De meeste anderen deden er toch wel langer over; ze hadden meer zin om te spelen dan steeds te moeten wachten op de volgende partij en gelijk hadden ze.
Het weer
En dan het weer, je kunt er in Nederland niet omheen, want het is ons favoriete gespreksonderwerp, naast amateur-bondscoach spelen bij het EK Voetbal. Het was buiten een stuk aangenamer dan vorig jaar toen de mussen van de daken vielen en de verslaggever ook (maar niet van de daken). Binnen liep de temperatuur gestaag op met al die wandelende straalkacheltjes van 36 graden.
Toernooigedicht
Of het nu daar aan lag … maar er kwam spontaan een toernooigedicht opborrelen:
Op de Sint Jozef in de ochtend en de middag
Soms met wat verdriet, maar vaker met een lach
Zeven ronden lang, elke keer een partij
En aan het einde zijn de winnaars blij
Wie niets heeft gewonnen heeft dit keer pech
En moet zich maar bedenken wat ik nu zeg
Want niet getreurd, één ding is waar
Er komt een NK345 weer volgend jaar.
